İlk Kez Anne Olmak: Bağımsız Bir Kadın Perspektifi
27 yaşında ilk kez anne oldum. Daha önce düşük yaptım ve yumurtalık kisti ameliyatı geçirdim. Tekrar beklediğimizi öğrendiğimde çok sevinmiştim, ama aynı zamanda önceki deneyimlerimden dolayı da korkmuştum. Fakat çok şanslıydık ve uzun hikayeyi kısaltmak için 08.02.2018 tarihinde hoş bir çocuk karşıladık. Bebek sahibi olmanın hayatımı değiştireceğini biliyordum. Şehirde kendi başıma yaşayan, kendi ihtiyaçlarımla ilgilenen bağımsız bir genç kadındım ve kendime ve hayatıma bakacak kadar yeterli ve verimli olduğumu hissettim. Sorumluluk almaya hazırdım ve oğlumun doğumunu yaptım. Bilmediğim şey ise, üstlenmeye hazır olduğum sorumluluk hiçbir şey değildi. Bu sadece bir sorumluluk değildi, bir fedakarlıktı. Ben de öyle hissettim. 24x7 bir işti. Geceler uzun ve sonsuzdu. Yorgundum, sadece benim değil, başka bir insan hayatının sorumluluğuyla kendimi kafesli hissettim. Bazen kaçmak gibi hissettim ve banyoya oturdum. İyi idare etmiyordum. Arkadaşlarımın FB ve diğer sosyal medyadaki resimlerine baktım, burada bebeklerinin resimlerini yayınladılar. Mutlu görünüyorlardı, fazın tadını çıkarıyor gibiydiler ve onları neyin bu hale getirdiğini merak ettim mi? Burada duygusal, fiziksel ve zihinsel olarak kırılmanın eşiğindeydim. Ve burada çok kolay görünmesini sağlıyorlardı. Anneleri onlara eğitim verdi mi, yoksa doğuştan mı geldi? Belki bazı insanlar özel yeteneklerle doğar, aklımda birçok şey sarsılıyordu.
Ancak iki hafta geçtikten sonra, C-Bölüm dikişlerim iyileşiyordu ve yeni rolüme adapte oldum. İhtiyacım olan tek şey ailem ve arkadaşlarımın desteği olduğuydu, sahip olduğum için çok şanslıydım ve özellikle sevgi dolu bir koca. Hile yaptı. Fakat bence en zor kısım, hayatın artık sadece benim olmadığıydı. Her şeyimi paylaşmak zorunda kaldım - vücudum, zamanım, başkalarıyla uyumam. Yönetmem ve ayarlamam gerekiyordu. Ve bağımsızlığımın benden alınmasına hazır değildim. Ama sonra, küçük çocuğuma aşık olduğum topuklu ayakkabılara düştüm ve şimdiye kadar yaptığım en kolay şey, en memnun edici olanıydı. Beni özverili kıldı ve tüm kalbimi bir gülümsemesiyle verdim, hayatım onun oldu ve o benim hayatım oldu.
PS - Bu yeni annelere anlatmak istiyorum, yaşamın bu yeni evresi ile mücadele, pes etme, kolay olmadığını biliyorum. Geçecek ve zamanın nasıl geçtiğini ve okula kabul için kaçmaya başlamanız gerektiğini bile bilmiyorsunuz. Her zaman hatırlayın “geceler uzun, ama günler kısa”.
Feragatname: Bu yazı içinde ifade edilen görüşler, görüşler ve pozisyonlar (herhangi bir biçimde içerik dahil) yalnızca yazara aittir. Bu madde içerisinde yapılan açıklamaların doğruluğu, eksiksizliği ve geçerliliği garanti edilmez. Herhangi bir hata, eksiklik veya beyan için sorumluluk kabul etmiyoruz. Bu içeriğin fikri mülkiyet haklarının sorumluluğu yazara aittir ve fikri mülkiyet haklarının ihlali ile ilgili sorumluluğu kendisine aittir.