Hintli Annemin Boş Yuvası - Her Gün Bebeğimi Getirmek!
Yoğun bir program ve günlük rutinlerde, bazen her gün etrafımızdaki en karmaşık olayları kaçırıyoruz. Bunlardan biri, küçüklerimiz büyüyor. Zihnimizdeki bir yerde değişim, özellikle çocuklarımıza gelince, asla sabit değildir. Gerçekliği dürtmeye devam ediyoruz ve değişimin olacağına inanıyoruz, ama sonunda. Ama yürümeye başlayan çocuğumla yaptığım her yeni deneyimle öğreniyorum, çok hatalıyım.
Oğlumun küçük bir teaser'ı bu sabah işe gizlice girerken bana bireysel düşünceler ve hislerle donatılmıştı. Günlük işe gitme teşebbüsümün ortasında, küçük çocuğum annem veya babam tarafından yönlendirilirken, küçük çocuğumun bir 'Hoşçakal Mumma' diye bağırdığını duydum. Tüm sabah dramam için basit ve ince bir duraktı. Bana, “Ah, hadi ama! Akşam görüşürüz, lütfen tüm dramaları durdurun lütfen. ”
Orada şok olduğum ve şu anda küçüklerimizin akıllılığını ne kadar sık hafife aldığımıza şaşırdığımı hatırlıyorum. Her yeni günde daha akıllı olmak için büyüdükleri gerçeğini nasıl görmezden geldiğimizi. İşim boyunca, aklımdan çıkaramadığım bir düşünce, küçük babamın, annesinin hiçbir mazereti olmadan iş için ayrılmak zorunda olduğu gerçeğini kabul ettiği netliği idi. Bir annenin yüreğine güvenin, bir noktada çocuğunun diğer tarafa daha zeki olmasıyla gurur duymasına rağmen, artık ona ihtiyaç duymayacağını düşünerek somurtuyor.
Çocukları koleje giderken veya başka bir şehirde çalışmaya katılırken anneleri vuran 'Boş yuva' sendromunu sık sık okuruz. Ama ben farklı olmak istiyorum. Sanırım bir anne için yuva çocuğunun her küçük dönüm noktası ile belirli bir düzeyde boşaltılıyor. Küçük yaşlardan itibaren çocuklara bağımsızlık kazandırmaktan dolayıyım, ancak bir annenin kalbine ve Hintli bir annenin kalbine giden iki yol yok.
Küçük çocuğu beşikten ayrıldığı veya başka bir odaya ya da odaya kaydığı andan itibaren, onu ilk okul öncesi okuluna bıraktığı zaman, ilk yolculuğu, gezisi, gecesi ondan uzak durması, çocuğunun ona ihtiyacı olduğu fikri öncekinden biraz az, biraz travmatiktir. Bir anne olarak, annemin kolej yıllarında ani görüşmelerin, alışveriş merkezlerinin ve hatta doğum günlerinin bile beni ilk dilediğinin nedenini bildiğimi düşünüyorum. Beni biraz rahatsız eden daha sonra çok daha mantıklı geliyor bugün. İşte bebeklerini büyüten tüm annelere, onlara biraz daha fazla sarılmaya, onlara fazladan bir hikaye anlatmaya, parkta birkaç dakika daha geçirmelerine ya da günleri hakkında biraz daha konuşmalarını sağlamak için. Çünkü her gün onlarla ne kadar zaman geçirirseniz geçirin, onlarla zaman doluyor. Ve yuva kısa sürede boşalabilir.
Feragatname: Bu yazı içinde ifade edilen görüşler, görüşler ve pozisyonlar (herhangi bir biçimde içerik dahil) yalnızca yazara aittir. Bu madde içerisinde yapılan açıklamaların doğruluğu, eksiksizliği ve geçerliliği garanti edilmez. Herhangi bir hata, eksiklik veya beyan için sorumluluk kabul etmiyoruz. Bu içeriğin fikri mülkiyet haklarının sorumluluğu yazara aittir ve fikri mülkiyet haklarının ihlali ile ilgili sorumluluğu kendisine aittir.